Nieuws op internet verspreidt zich snel, een snelheid met weinig geduld voor nuance. Het verspreidt zich van artikel tot blog tot soundbite tot twitter en weer terug, een route waarin vooral veel gevoel wordt gedeeld en weinig inhoud wordt gecontroleerd. Voor je het weet is een uit zijn verband gerukte soundbite in de hoofden van veel lezers een feit geworden. Meningen zijn net als neuzen, ieder mens heeft er één.
Informeren en opiniëren staan vaak ergens achteraan, ver na het genereren van aandacht en het spuien van eigen frustratie. In de strijd om de muisklik van de lezer doen negatieve, schreeuwerige artikelen het vaak beter dan afgewogen neutrale nieuwsfeiten. Veel mensen vinden dit geen probleem, ze raken er zelfs aan gewend of op gesteld.
Helaas zijn er veel kwesties en vraagstukken die door hun complexiteit niet in één soundbite te vangen zijn. Agressie is daar een goed voorbeeld van.
De afgelopen week hebben meerdere media gevraagd naar mijn mening over agressie in het openbaar vervoer. Het eenvoudigste antwoord hierop is dat er geen simpel antwoord is. Agressie is zowel voor de samenleving als direct betrokkenen een ingrijpende zaak, en meestal zijn zowel verklaring als aanpak complex. Ik was dan ook bereid vanuit mijn ervaring met agressietrainingen een wat breder licht op de zaak te werpen.
Helaas vraagt een bredere kijk meer ruimte en tijd dan past in de nieuwsformats van tegenwoordig. Met alle gevolgen van dien. Je mening teruggebracht zien worden naar een soundbite is al pijnlijk genoeg, maar het tempo waarmee anderen hier vervolgens hun eigen verhaal van maken op social media zoals twitter is verbazend. Duidelijk is hoe makkelijk hierbij agressie kan loskomen. Een paar uur lang kwamen diverse, vrij negatief geladen reacties binnen op twitter en via de mail. Er werden mij dingen verweten en toegewenst door mensen die zichzelf als ruimdenkende humanisten en vrije geest omschreven. Soms waren deze reacties voornamelijk neerbuigend, maar soms ook behoorlijk grof.
De vluchtigheid van internet heeft ook een voordeel. Al deze boze mensen bleken al snel weer afgeleid door andere artikelen waar ze zich druk over konden maken. Na een halve dag namen de boze reacties op de mij aangerekende uitspraken af. Fijn voor mij, maar voor het vraagstuk agressie helpt het niet. Het is een probleem dat echt onder de loep genomen moet worden, niet teruggebracht naar een makkelijke mening, zoals ‘gewoon strenger straffen’.
(bron afbeelding www.army.mil)
Lucia
Laatste berichten van Lucia (toon alles)
- Als leidinggevende is een ‘open deur’ niet genoeg - 09/02/2024
- Een zakelijk contact aanspreken op gedrag én de relatie behouden - 24/06/2021
- Een (on)gemakkelijke waarheid - 20/09/2019