Het is weer verkiezingstijd. Een tijd waarin er op TV, Twitter, Facebook en op straat weer veel te discussiëren valt. De Vara besloot een oude formule weer van stal te halen: het Lagerhuis. Een programma waarin gewone burgers met elkaar kunnen debatteren over politiek en samenleving. Vroeger was het bij vlagen al een fel programma, en dat bleek in deze nieuwe tijden niet anders: veel geschreeuw en weinig inlevingsvermogen. Iedereen was enorm druk bezig met het verwoorden van de eigen agenda. Hierdoor bleek het creëren van bruggen of wederzijds begrip een bijkans onmogelijke opgave.

Een deelnemer aan een van onze cursussen zei ooit eens: “als je begrepen wil worden, begin dan eens met luisteren”. Als je alleen maar krampachtig aan je eigen verhaal blijft vasthouden zal iemand met een andere mening nooit echt naar je willen luisteren. Als je elkaar de ruimte geeft om je standpunt uit te dragen en je eigen ego even opzij kan zetten, dan is er (zonder dat je elkaar meteen gelijk moet geven) een begin gemaakt met echt luisteren.

Hoe werkt echt luisteren? Terug naar het Lagerhuis. Daar staan mensen vaak met een felle blik in de ogen het verhaal van de ander uit te zitten tot ze zelf aan de beurt zijn. Wat de ander zegt is nauwelijks binnengekomen. Het zou heel interessant zijn om deelnemers elkaars standpunten te laten samenvatten. Wat heeft de ander nou willen zeggen? Oprechte aandacht voor wat de ander zegt blijkt voor velen vaak een behoorlijke opgaaf, en ook de kern van veel twist en misverstanden. Natuurlijk, de vluchtigheid van het TV-programma staat dit niet toe, maar wil je burgers echt bij elkaar brengen, dan ligt hier een kans.

De huidige maatschappelijke en politieke scheidslijnen lijken enorm strak getrokken. Velen lijken een ‘wie het niet met mij eens is, is tegen mij’ instelling te hebben. Politieke partijen sluiten elkaar bij voorbaat uit en lijken niet samen te willen werken op grond van fundamentele verschillen. Maar in het Lagerhuis bleek ook dat zelfs de PVV-stemmende Thomas van Elst en PVDA voorman Lodewijk Asscher elkaar tijdens een debat konden vinden. Misschien is het tijd om ook te gaan zoeken naar raakvlakken. Elkaar niet meer als tegenstander te zien, en te gaan luisteren wat de ander beweegt. Obama zei al eens dat niet ruziën op Twitter maar echt naar elkaar luisteren de wereld kan veranderen. Een moeilijke opgave, maar zeker het proberen waard.

The following two tabs change content below.

Jan Geerling

Als trainingsacteur kijk, weeg en schat je in wat de deelnemer nodig heeft, teruggeeft en reageert in de door ons samen neergezette situatie. Ik besef heel goed dat dit erg spannend kan zijn. Een stuk herkenbaarheid is daarom juist belangrijk. Binnen een herkenbare situatie kan de deelnemer dan eindelijk eens zeggen, oefenen en doen wat hij of zij altijd al eens had willen proberen. Het mooiste van dit vak blijft voor mij als ik merk dat iemand echt iets over zichzelf leert tijdens ons spel.

Pin It on Pinterest

Share This