jan1dis·cus·sie (de; v; meervoud: discussies)
Uitwisseling van gedachten, meningen; ter discussie staan niet vaststaan, onderwerp van gedachtewisseling zijn (Van Dale, 2013).

De ergste storm die velen de Pietendiscussie noemden, is inmiddels een beetje gaan liggen. Een mooi moment om eens te kijken wat er nou precies gebeurde in Nederland de afgelopen weken. Bedreigingen, scheldkanonnades, onwetendheid, seksisme, racisme en arrogantie. Allemaal passeerde het de revue. Room dat af met een flinke kinderachtige portie vinnig heen en weer wijzen, en je hebt een splijtende discussie van ogenschijnlijk internationale importantie, tot aan de VN aan toe.

Dit gaat geen stukje worden over mijn mening aangaande Zwarte Piet. Zoveel mensen hebben inmiddels een mening aangeleverd dat een nieuw stukje daarover letterlijk niets zou toevoegen. Meer wil ik het hebben over de manier waarop deze discussie gevoerd is. Op het scherpst van de snede en met behoorlijk zware krachttermen. Voor mij begon het toen vorig jaar bij Pauw en Witteman tegenstanders van Zwarte Piet mochten aanschuiven. Zwarte Piet zou een racistisch karakter hebben, refereren naar de slavernij en het schminken van blanke mensen als “negers” zou voor velen ronduit beledigend zijn.

Hierin hoorde men twee boodschappen. Zwarte Piet is Racisme en Zwarte Piet is beledigend voor diverse mensen. Jammer genoeg bleek de eerste boodschap het krachtigst. Voorstanders van Zwarte Piet voelden zich weggezet als Racist. Al snel werden tegenstanders op sociale media als Twitter en Facebook weggezet als Zeurpiet. Eigenlijk waren de kampen snel verdeeld, je bent dus of een racist of een zeurpiet. Iedereen was ondertussen zo enorm bezig met zijn eigen standpunt verdedigen dat er eigenlijk nauwelijks nog geluisterd werd naar elkaars argumenten.

Een discussie houdt dus ook in dat je de gedachten van iemand anders meeneemt in je eigen overweging. Daarvan leek nauwelijks sprake. De ‘discussie’ ging van kwaad tot erger. Het ultieme kookpunt was vorig jaar natuurlijk de racistische en seksistische reacties op de twitter-bijdrage van Anouk. “Nikker Lover” en “Slet” zijn afschuwelijke en weinig verheffende bijdragen aan een debat. Dat Anouk zelf ook de discussie niet goed startte door te zeggen dat Nederland “voor lul” stond en “zich moest gaan schamen” omdat Zwarte Piet nog steeds niet was afgeschaft, kwam even wat minder naar voren in de verslaggeving. Beide kanten geven eigenlijk in de manier van communiceren aan totaal niet meer open te willen staan voor wat de ander te zeggen heeft. Anouk’s tweet leerde vooral dat in dergelijk verhitte situaties vuur met vuur bestrijden de boel alleen maar doet opladen. Helaas bleek dit jaar dat velen op dit gebied nog geen progressie hebben geboekt.

Agressie ontstaat als mensen voor iets op willen komen dat voor hen belangrijk is. Dat begint bij gewoon assertief reageren en kan helaas eindigen in hoog oplopende ruzie. Beide kanten zijn eigenlijk alleen maar bezig geweest met het strijden voor de eigen mening. Enkele uitzonderingen daargelaten was er van een echte discussie geen sprake. Hopelijk komt er ooit een moment dat beide kanten elkaars argumenten willen aanhoren en overwegen voor ze alleen de eigen mening herhalen en via welk medium dan ook de wereld in slingeren. Als je de ander qua mening in beweging wilt krijgen, zul je tenslotte ook moeten weten wat hem/haar drijft.

The following two tabs change content below.

Jan Geerling

Als trainingsacteur kijk, weeg en schat je in wat de deelnemer nodig heeft, teruggeeft en reageert in de door ons samen neergezette situatie. Ik besef heel goed dat dit erg spannend kan zijn. Een stuk herkenbaarheid is daarom juist belangrijk. Binnen een herkenbare situatie kan de deelnemer dan eindelijk eens zeggen, oefenen en doen wat hij of zij altijd al eens had willen proberen. Het mooiste van dit vak blijft voor mij als ik merk dat iemand echt iets over zichzelf leert tijdens ons spel.

Pin It on Pinterest

Share This