Stress op of over het werk is de meest voorkomende beroepsziekte in Nederland. Ongeveer een derde van het ziekteverzuim wordt veroorzaakt door werk gerelateerde psychische klachten. Dat blijkt uit een brief van minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) aan de Tweede Kamer.
Stress bestrijd je niet op afstand
Onlangs luidde minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) publiekelijk de noodklok over Werkstress, oorzaak nummer één van ziekteverzuim. Hoewel veel werkgevers en werknemers nog wel eens lacherig of geringschattend over stress doen blijkt ook tijdens onze trainingen vaak dat werkstress overal de kop opsteekt. Toch lijkt men dit meer voor kennisgeving aan te nemen dan dat men staat te trappelen om echt iets te doen.
De Volkskrant van 23-12-2013 bericht: “Werkstress heeft tal van oorzaken, schrijft Asscher aan de Tweede Kamer. Werknemers ervaren hoge werkdruk, maar ook discriminatie, geweld, pesterijen, seksuele intimidatie en geweld op de werkvloer. Van de 266 ziekmeldingen per 100 duizend werknemers waren er 96 het gevolg van ‘psychosociale arbeidsbelasting’, zoals de officiële term luidt.”
Niet zelden proberen we op onze trainingen werkgevers en werknemers er van te doordringen dat werkstress tot ziekteverzuim kan leiden. Vaak hoort men dan de cijfers en argumenten beleefd en onbewogen aan. Waarom reageert men nou zo ogenschijnlijk laconiek op probleem als werkstress? Daar zijn twee redenen voor.
Ten eerste is er op veel werkplekken vaak de cultuur dat stress er nou eenmaal bij hoort. We zijn allemaal volwassen mensen, en als je niet tegen een beetje druk kan dan moet je maar iets anders gaan doen. Werknemers halen vaak hun schouders op. “Het is nou eenmaal zo” en “We kunnen er toch niets aan veranderen”. Mensen ervaren werkdruk, kortafheid en zelfs onbeschoft gedrag als iets dat nu eenmaal van deze tijd is. Ten tweede is er dan ook nog de huidige crisis. Overheden en bedrijven snijden waar het mogelijk is. Meer met minder is een veelgehoorde kreet. De werkdruk neemt toe, de middelen om daar iets aan te doen af.
De maatregelen van Asscher komen er vooral op neer dat hij aansprekende personen in TV en radiocampagnes wil laten vertellen over stress op het werk, en dat medezeggenschapsraden er meer aandacht aan moeten besteden. Ondertussen blijft men bezuinigen. Zo’n campagne is mooi, maar als werkgevers en werknemers amper tijd en ruimte krijgen om fatsoenlijk over het onderwerp te praten blijft het water naar de zee dragen.
Juist op bijvoorbeeld Agressie- en Assertiviteitstrainingen ontstaat er vaak een dialoog tussen mensen en word het individu EN collectief zich bewust van zijn of haar mogelijkheden om iets met Stress te doen. Niet alleen voor jezelf, maar ook om anderen te helpen. Als Asscher en werkgevers zich echt zorgen maken en iets met dit onderwerp willen, dan moet men de werkvloer op. Praten met de werknemers, praten met teams, praten met het afdelingsmanagement. Een Poster of een spotje is mooi, de praktijk belangrijker.
Jan Geerling
Laatste berichten van Jan Geerling (toon alles)
- Waarborgen van de Coronaregels: Hoe stop je eindeloze discussies? - 14/01/2021
- Nepnieuws in tijden van Corona - 23/03/2020
- Een ontevreden cliënt is niet het einde van de wereld - 26/02/2020